Exorbitante inkomens bij bedrijfsleven en versoepeling ontslagrecht
Exorbitante inkomens bij bedrijfsleven en versoepeling ontslagrecht
Exorbitante inkomens bij bedrijfsleven en het versoepelen van het ontslagrecht en andere regeringsbesluiten voor de minima en lagere inkomens.
Nu weer een grote kop in de krant: “Numico topman schatrijk na verkoop van dit bedrijf aan Danone.”
Dit kan resulteren in een opbrengst van ongeveer € 80.000.000 voor de topmanager als beloning voor de verkoop van dit bedrijf.
We hebben dit soort beloningen vaak gezien bij de topmanagers van grote commerciële bedrijven. Tot mijn grote schrik zie ik dit ook al gebeuren in de non-profit bedrijven.
De regering werkt aan een plan het ontslagrecht te versoepelen. Het ontslag moet bijvoorbeeld eenvoudiger gegeven kunnen worden en de “gouden” (zeg maar blikken) handdruk voor de werknemer mag een maximum niet te boven gaan.
Dit kan betekenen, dat een werknemer na vele jaren trouwe dienst en altijd klaar staan, afgescheept wordt met een kleine handdruk en verder svp niet moeilijk doen, terwijl bij hetzelfde bedrijf de topmanager met miljoenen gaat strijken, omdat hij het bedrijf zo “goed” heeft gereorganiseerd of verkocht.
Ook de gewone werknemer heeft gewerkt naar kunnen, hij kan niet rentenieren en wordt op een bepaalde leeftijd niet meer aangenomen voor een volgende baan. Nee, dat wordt thuis zitten en de frustratie verbijten.
De manager daarentegen gaat fluitend naar een ander (internationaal) bedrijf om weer te gaan reorganiseren met alle gevolgen van dien.
Er is o.a. een Work First project in het leven geroepen, Dit houdt in, dat moeilijk plaatsbare en langdurig werklozen voor de duur van 3 tot 6 maanden met behoud van uitkering gaan werken bij een werkgever, die dus zonder loonkosten een arbeidsplaats kan invullen.
Na de 3 á 6 maanden wordt er weer een nieuwe kandidaat aangenomen, de ingewerkte kandidaat wordt afgeserveerd. De werknemer heeft getoond graag te willen werken, de werkgever maakt misbruik van deze bereidheid door meteen na de werkperiode deze kandidaat in te ruilen voor een volgende, die heel graag wil werken.
De versoepeling van de ontslagregeling is een soort ruil om de werkgevers moeilijk plaatsbare werknemers in dienst te laten nemen. Welke garanties hiervoor staan weet ik niet.
Wel vind ik het volgende heel onduidelijk: de topmanagers zijn al zo vaak aangesproken op hun “graaigedrag”. Moeten we nu met droge ogen geloven, dat ze na de versoepelde ontslagregeling de moeilijk plaatbare werklozen gaan aannemen?
Nee, alleen als er behoefte is bij een overspannen arbeidsmarkt, dan wil een werkgever deze mensen aannemen (voor een bepaalde tijd waarschijnlijk) en de ontslagversoepeling is dus niet nodig.
Sterker nog, de werkgever profiteert nu al volop van de moeilijk plaatsbaren, zie o.a. het Work First project en daar staat alleen een stukje begeleiding tegenover.
Niet aan het ontslagrecht komen, zich houden aan de gedragscode voor de managers wat betreft de graaicultuur en gewoon de mensen, die hun hoop hebben gevestigd op het Work First project, een baan aanbieden na goede arbeidsresultaten en niet inruilen voor een andere kandidaat.
Ruilen doet de maatschappij alleen bij producten die niet bevallen en mensen zijn geen producten. Producten worden o.a. gemaakt bij het bedrijf van die topmanager met de gouden handdruk, die het ontslagrecht graag versoepeld ziet!